«اَلصَّلوةُ مِعراجُ المُومِن». نماز معراج مؤمن است.
پیامبر اکرم (ص)
نماز زیباترین جلوه پرستش، والاترین گونه نیایش، جلوهای زیبا از بندگی و عبودیت و سرآغاز صعود به رفیعترین قلههای معنویت و معرفت و شناخت الهی و سعادت جاودانی است.
نماز نور چشم پیامبر و اولیای دین و مفتاح بهشت است.
نماز ستون و رکن اصلی دین است.
نماز محبوبترین اعمال در پیشگاه ربوبی و آخرین وصیت رسول هدایت است.
نماز اقرار صادقانه به بندگی خدا و سپری در مقابل وسوسهها و دامهای شیطانی است.
نماز میدان فراخ و عرصه پهناوری است که روح و اندیشه انسان در آن وسعت مییابد و فرصت پرواز پیدا میکند.
صعود روح مؤمن در نماز است
کجا چیزی مر آن را همطراز است؟
نماز در رأس همه عبادات و سرلوحه برنامههای تربیتی و پرورشی اسلام است.
نماز به عنوان یک نیاز ضروری در زندگی انسان، آثار خیر فراوانی به همراه دارد؛ همانگونه که فقدانش زیانبار است و تبعات سوءزیادی به بار میآورد.
اولین دستوری که خداوند به حضرت موسی (ع) بعد از وحی به ایشان میدهد، موضوع نماز است. که تبلور بندگی و عبودیت است. «وانا اخترتک فاستمع لما یوحی اننی اناالله لا اله الا انا فاعبدنی واقم الصلواه لذکری». (سوره طه، آیات 13 و 14)
در زبان و بیان ائمه دین علیهمالسلام از نماز به عنوان ستون و اساس دین یاد شده است. زیرا نماز تنها ستون رو به آسمان است که میتوان به آن تکیه زد و در امتداد آن عروج را به تماشا ایستاد.
آن روزی که خداوند اراده فرمود تا انسان را خلق کند، فرشتگان از او پرسیدند: «خدایا! برای چه میخواهی موجودی را که بر روی زمین فساد به پا میکند و خون میریزد بیافرینی، در حالی که ما فرشتگان پیوسته تو را تسبیح و تقدیس میکنیم؟
خداوند از راه علم و معرفت آنان را قانع کرد که انسان از آنها داناتر و آگاهتر است و از قدرت فهم و شناخت برخوردار است.
امتیاز انسان نسبت به فرشتگان
یکی از برتریهای انسان نسبت به فرشتگان قدرت فهم و درک و شناخت است.
امتیاز دیگر انسان بر فرشتگان این است که توانایی عبادت و بندگی خدا را به طرق و صور مختلف دارد و انجام عبادات گوناگون کار و هنر انسان است. رمز و عظمت انسان و شرافت او بر ملائکه آن است که فرشته تنوع عبادت ندارد و قادر به انجام آن نیست. هر یک از فرشتگان با حالت خاصی در حال عبادت خداست. گروهی از فرشتگان پیوسته در حال قیام هستند. گروهی در حال رکوع و برخی مدام در حال سجده اند.
اما این فقط هنر انسان است که در میدان عبادت قادر به انجام و ارائه جلوههای متنوع و متعدد عبادت است. اساساً تنوعگرایی در بعد مادی و معنوی ویژه انسان است. انسان همانگونه که در مادیات تنوعطلب است در معنویات نیز اینگونه است و آینده او نیز در گروه حرکت در هر کدام از این دو بعد است. اگر انسان در تنوعخواهی معنویات وارد شود، از فرشتگان برتر و چنانچه دچار تنوعخواهی در مادیات شود، پستترین موجود خواهد بود.
نماز نردبان صعود به سوی عرفان الهی
در درون انسان احساسی عرفانی وجود دارد که او را پیوسته شیفته و عاشق تقرب و نزدیکی به خدا میسازد. نماز نردبان عروج انسان و بهترین وسیله ارتباط با حضرت دوست است.
در جوامع مختلف انسانهای بسیاری یافت میشوند که جویای یافتن راههای تقرب به پروردگار خویشاند. به عبارت دیگر میخواهند عرفان و سلوک الیالله را به دست آورند.
این احساس عرفانی که موجب میشود یک انسان معتقد به خدا کاری کند که هر چه بیشتر به خدا نزدیک و نزدیکتر شود، یکی از لطیفترین احساسات بشری است که از آن به عنوان روح عرفانی تعبیرمیشود.
این روح هنگامی که با یاد خدا آشنا شد، از آن بهرهمند شد و لذت آن را چشید، بسیار حریصانه و عاشقانه مایل است هر چه بیشتر سیرتر و پرتر شود. اگر ما به این روح و تمایل پاسخ درستی ندهیم، زمینه برای سوءاستفاده فریبکاران آماده خواهد شد.
چنانچه منشأ بسیاری از انحرافاتی که توسط مکتبهای ساختگی در مسیر معنوی به وقوع پیوسته، سوءاستفاده از همین تمایل عرفانی موجود در انسانها بوده است.
راه رسیدن به عرفان الهی چیست؟
برخی معتقدند رسیدن به عرفان مراحلی دارد که باید به ترتیب پیموده شود.
مرحله اول مرحله شریعت است و برای پیمودن این مرحله باید به سراغ پروردگار و از جمله نماز رفت و با استعانت از نماز این مرحله را پشت سر گذاشت و وارد مرحله طریقت شد و آنگاه با رهاکردن طریقت به حقیقت پیوست.
بنابراین نظر، نماز در زندگی تکاملی و عرفانی انسان حد و مرزی دارد و رسالت نماز رساندن انسان به مرحله طریقت است. با اطمینان میتوان گفت که چیزی برتر و مؤثرتر از نماز در این مسیر وجود ندارد. هر چه هست در نماز است و فراتر از نماز چیزی نیست که بتواند انسان را به مرحله بالاتر برساند.
چنانچه در ذهنیت عرفانی جامعه این مطلب جا بیفتد، جلوی بسیاری از سوءاستفادههای راهزنان معنویت و عرفان گرفته میشود.
نماز غذای روح
همانگونه که اگر نیازهای جسمی انسان شناخته و برآورده نشود، بدن دچار عوارضی میشود، نبود شناخت از نیازهای واقعی روح و بیتوجهی به آنها ضایعات سنگینی به دنبال خواهد داشت.
برای روح انسان شیفته هیچ غذایی سازگارتر و سرشارتر از نماز وجود ندارد. به عبارت دیگر برای رسیدن به حق و شاداب کردن روح عرفانی انسان، هیچ معجونی بهتر از نماز یافت نمیشود. با مرور بر آیات قرآن کریم و روایات در مییابیم که با معجون شفابخش نماز که اسلام آن را وسیله تقرب به خدا قرار داده و آن را بهترین موضوع معرفی میفرماید، میتوان بالاترین درجات کمال را پیمود.
نماز همانند شیر مادر هم رشد دهنده است و هم نابودکننده میکروبها و چنانچه انسان از آن استفاده کند، به سوی سعادت، فلاح و رستگاری حرکت میکند.
نماز معجونی است که هم رشد و عروج دارد و هم بازدارنده از فحشا و منکرات است، هم عوامل ضد رشد را از بین میبرد و هم روح را متعالی میسازد. نماز معجونی عبادی است که برای همه حرف و سخن دارد و هرکس به اندازه توانایی و استعدادش از این دریای بیکران عشق و عرفان و شناخت بهره میگیرد.
نماز وسیلهای است برای رسیدن به کرامات انسانی و موجب میشود که بسیاری از کارهای خیر به دست انسان نمازگزار جاری شود.
نماز محور اصلی حرکت به سوی خدا
چنانچه انسان به مکتب نماز وارد شود و خود را در مسیر معراج الهی قرار دهد، آنچنان بالا میرود که غیر از خدا نمیبیند و آنگاه که انسان غیر از خدا را نبیند و نشناسد و تنها او را عبادت و پرستش کند، خدا نیز دست او را میگیرد و تواناییهای فراوانی به او میبخشد.
در حدیث شریف قدسی داریم که خداوند متعال میفرماید:«عبدی اطعنی حتی اجعلک مثلی»: بنده من، مرا اطاعت کن تا تو را همانند خود سازم.
فریضه نماز بهترین، مطمئنترین و جامعترین ابزار پرواز، رشد و تعالی انسان است. نماز محور اصلی حرکت به سوی خداست و در فرهنگ اسلامی از چیزی به جز نماز به عنوان معراج مؤمن یاد نشده است.
نماز درست، انسان را به جایگاهی میرساند که اندیشه بشری از درک آن عاجز و ناتوان است. طبق آیات و روایات بهترین و زیباترین نماز، نمازی است که با حضور قلب، خالصانه، آگاهانه و عاشقانه و همراه با معرفت و بینش و درک صحیح و اول وقت باشد.
آری آنچه زیبایی و حسن و خیر است، در نماز است. به قول شارع مقدس در مجموعه ترکیبهای تقربی و عبادتی مورد قبول، هیچ ترکیبی بهتر و برتر از نماز نیست و بقیه ترکیبها میتواند زمینهای مناسب برای نماز و مکمل آن باشد.
همچنین با توجه به نحوه برخورد پیامبر عظیمالشأن اسلام(ص) و ائمه اطهار علیهمالسلام با نماز و با عنایت به آیات و روایات وارده در مییابیم که نماز عالیترین ترکیب، بهترین مجموعه و تنها راه مطمئن برای نیل به عرفان و معنویت است.
باشد که با تمسک به نماز روح بخش و زندگی آفرین، از شر شیطان نفس، امراض روحی و دسیسههای اجانب در امان باشیم و کشتی سرگردان روحمان را به سر منزل مقصود که همان قرب الهی و ساحل نجات و سعادت است، رهنمون سازیم.
پروردگارا! حیات و ممات ما را در نماز حقیقی قرار ده. آمین یا ربالعالمین.
کلمات کلیدی: